جامعه متشکل از افراد با ویژگی‌ها و نیازهای متفاوت است. در یک جامعه مترقی و پیشرو تفاوت‌های فردی به رسمیت شناخته می‌شود و بستر حضور تمام اقشار جامعه در تمام عرسه‌ها فراهم است و امکان دسترسی برابر به فرصت‌ها وجود دارد. در نتیجه چنین نگاهی، جامعه از تمام ظرفیت‌های اعضای خود بهره‌مند می‌گردد. تحقق چنین جامعه‌ای، مستلزم آموزش‌های همگانی اصولی برخاسته از دانش روز بشری است.
افراد با آسیب بینایی گروهی از اعضای جامعه هستند که به علت محدودیت دیداری، در استفاده از امکانات و فرصت‌ها نیازهای ویژه‌ای دارند و ضروری است در این رابطه، ملاحظاتی رعایت شود. عدم توجه به این ملاحظات، مشارکت و حضور اجتماعی افراد نابینا و کم‌بینا و به طبع کار‌آمدی و استقلال ایشان را مخدوش می‌سازد. متأسفانه به علت نگرش منفی و شناخت غلط، افراد نابينا و کم‌بینا از سوی جامعه مورد ترحم و یا نا‌دیده‌انگاری قرار می‌گیرند. بنابراین آموزش تعامل صحیح با این قشر از جامعه و انجام مداخلات لازم برای مناسب سازی امکانات و فضا‌های اجتماعی متناسب با شرایط آن‌ها، می تواند بر رشد جامعه و بهبود عملکرد افراد نابینا و کم‌بینا موثر واقع شود.
با در نظر گرفتن میزان شیوع مشکلات بینایی ( حدود یک تا یک و نیم درصد جامعه) و با توجه به استعداد بالقوه افراد نابینا و کم‌بینا لزوم رفع موانع مشارکت این گروه از جامعه در عرصه‌های مختلف، ضروری می‌نماید. به همین منظور در این نشست به مباحث زیر پرداخته شد:
• بررسی نگرش درباره افراد نابینا و کم‌بینا و چرایی توجه به آن‌ها
• آموزش اصول تعامل با افراد دارای آسیب بینایی
• نحوه مناسب سازی محیط‌های فیزیکی و فضا‌های مجازی
• چگونگی دسترس پذیری امکانات و فرصت‌های اجتماعی
• معرفی اقدامات صورت گرفته در راستای حضور و مشارکت هر چه بیشتر افراد نابینا و کم‌بینا در سطح بین‌المللی و ملی
.
