لایو ورزشی: ورزش نابینایان و کم‌بینایان با حضور آقای یوسفیان
عرض سلام و عصر بخیر خدمت همه دوستان. من محمود یوسفیان هستم. در ابتدا لازم است اشاره کنم که عضو هیئت نابینایان استان تهران و سرمربی تیم ملی گلبال جوانان هستم.
بنده کارشناس ارشد روانشناسی کودکان استثنایی و بازنشسته فرهنگی هستم. حدود ۲۳ سال است که به طور مداوم با بچه‌های آسیب بینایی در مجتمع شهید محبی و مجتمع‌های دکتر خزائلی همکاری داشته‌ام. از سال ۱۳۸۰ نیز به عنوان مربی کشتی و گلبال بچه‌های نابینا فعالیت می‌کنم. در حال حاضر نیز به عنوان مسئول آموزش و مسئول فنی هیئت ورزش‌های نابینایان استان تهران مشغول به کار هستم.
اهمیت ورزش و حرکت
هدف من از حضور در این لایو، صحبت در مورد اهمیت ورزش و حرکت برای دوستان، به‌خصوص عزیزانی است که شاید آشنایی کمتری با این مقوله داشته باشند. امیدوارم این توضیحات مثمر ثمر باشد.
یکی از مسائل مهم جامعه امروز، مقوله حرکت و فقر حرکتی است که حتی بچه‌های عادی هم درگیر آن هستند. ثابت شده که حرکت، علاوه بر تأثیر بر سلامت ذهن و روان، در افزایش ضریب هوشی نیز مؤثر است. به همین دلیل است که بسیاری از ورزشکاران حرفه‌ای، باهوش‌تر به نظر می‌رسند، چون مقوله حرکت را جدی گرفته‌اند.
یکی از پایه‌های اصلی ورزش، همین مقوله حرکت است و امیدوارم دوستان این موضوع را جدی بگیرند. به نظر من، ورزش حتی از نان شب هم واجب‌تر است. اگر بتوانیم به صورت دقیق در این مسیر قدم برداریم، بسیار ارزشمند و مفید خواهد بود.
ورزش کردن فواید بسیار زیادی دارد که می‌توان آن‌ها را در سه مقوله خلاصه کرد:
- سلامت روانی: بسیاری از اختلالات روانی، ریشه در عدم حرکت دارند. با ورزش و فعالیت بدنی، متابولیسم بدن تنظیم شده و خواب و تغذیه بهبود می‌یابد که منجر به سلامت جسم و روان می‌شود.
- تنظیم آنزیم‌های بدن: دو آنزیم مهم در بدن، سرتونین و دوپامین هستند که با ورزش ساده می‌توان سطح تولید آن‌ها را بالا برد و از بسیاری اختلالات جلوگیری کرد.
- افزایش اعتماد به نفس: ورزش و بالا بردن اعتماد به نفس از این طریق، پیامدهای مثبت زیادی برای خود فرد، خانواده و کل جامعه دارد.
فعالیت‌های هیئت ورزش‌های نابینایان استان تهران
ما در هیئت ورزش‌های نابینایان استان تهران، که در مجتمع ورزشی شهید هرندی مستقر است، حدود ۱۱ رشته ورزشی از جمله گلبال، دو و میدانی، مچ‌اندازی، شطرنج، بولینگ، فوتبال نابینایان، جودو، و شنا را برای دوستان فراهم کرده‌ایم. تمام این امکانات بدون هزینه است و برای جبران هزینه‌های رفت و آمد، هیئت تهران برای هر جلسه تمرینی مبلغ ۵۰ هزار تومان به عنوان ایاب و ذهاب در نظر گرفته است. هرچند این مبلغ کم است، اما برای یک نهاد دولتی که این همه رشته ورزشی را آموزش می‌دهد، قابل توجه است.
هدف ما این است که این امکانات را در اختیار دوستان قرار دهیم تا به بهترین شکل ممکن از آن‌ها استفاده کنند.
سؤال و جواب‌ها
1. مشکلات ورزش در شهرستان‌ها
صحبت یکی از حضار: ما در شهرستان هستیم و با وجود هیئت ورزشی نابینایان و کم‌بینایان، امکانات کافی برای ورزش‌هایی مثل دو و میدانی وجود ندارد. مربی متخصص نیست و کسی نیست که به کم‌بینایان در انجام این ورزش‌ها کمک کند. شاید در استان تهران امکانات بهتری وجود داشته باشد. من خودم دو و میدانی‌کار هستم اما مربی ندارم.
2. خدمات ورزشی در اصفهان
سؤال یکی از حضار: من ساکن اصفهان هستم و مشکل بینایی و کم‌بینایی دارم. آیا خدماتی برای ما در اصفهان وجود دارد؟
پاسخ حوزه کاری من استان تهران است، اما وظیفه ذاتی هیئت‌های ورزشی نابینایان و کم‌بینایان در سراسر کشور، کمک به رشد و توسعه ورزش این عزیزان است. شما می‌توانید به هیئت ورزشی استان اصفهان مراجعه کنید. قطعاً خدماتی وجود دارد. من دانش‌آموزان زیادی از اصفهان داشته‌ام که در رشته‌های گلبال و دو و میدانی بسیار موفق بوده‌اند. فعالیت‌های ورزشی تحت پوشش بهزیستی نیست و باید به هیئت ورزش‌های نابینایان و کم‌بینایان مراجعه کنید. با یک جستجوی ساده در اینترنت می‌توانید اطلاعات تماس و مکان آن‌ها را پیدا کنید.
3. مشکلات تردد و هزینه ایاب و ذهاب به باشگاه هرندی
صحبت‌های شما بسیار متین بود. بسیاری از بچه‌های ما، به‌خصوص آن‌هایی که تازه با مشکل بینایی مواجه شده‌اند، هنوز توانمندی لازم برای تردد تنها به باشگاه‌ها را ندارند. باشگاه هرندی هم مکان دوری است و مبلغ ۵۰ هزار تومان ایاب و ذهاب برای تردد به آنجا کافی نیست. آیا تمهیدی برای افزایش این مبلغ یا ایجاد مکان‌های ورزشی در دسترس‌تر برای این عزیزان اندیشیده‌اید؟
پاسخ مطلب شما کاملاً درست است. ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که مجبوریم با حداقل‌ها بسازیم. مجموعه ما یک نهاد خصوصی نیست و درآمدزایی جدایی ندارد. من خودم ۲۳ سال است که با بچه‌های نابینا کار می‌کنم و مشکلات آن‌ها را درک می‌کنم. ما در حال حاضر علاوه بر مجموعه شهید هرندی، در حال تجهیز مجموعه نابینایان شهید محبی نیز هستیم تا برای بچه‌هایی که دسترسی به هرندی ندارند، امکانات فراهم کنیم. همچنین در تلاشیم تا با تمرکززدایی از هیئت مرکزی، هیئت‌های شمال، غرب، شمال شرق، جنوب شرق و جنوب غرب تهران را فعال کنیم و با رایزنی با اداره کل ورزش، حداقل امکانات را در اختیار دوستان قرار دهیم. این موضوع به تعداد و علاقه دوستان بستگی دارد. ما در ماه حدود ۱۴۰-۱۵۰ ورزشکار داریم که از این هزینه‌ها استفاده می‌کنند.
4. نحوه اعلام علاقه و عضویت در ورزش‌ها
سؤال یکی از حضار: بچه‌ها چگونه می‌توانند علاقه خود را برای شرکت در ورزش‌ها به شما اعلام کنند؟ آیا حتماً باید عضو ورزشی باشند؟
پاسخ ما هم به دنبال استعدادیابی هستیم. در سطح جهانی، بازی‌های پارالمپیک خاص نابینایان مانند گلبال، جودو، دو و میدانی و شنا وجود دارد. ما از طریق مؤسسه و خانم صبور اعلام کرده‌ایم که دوستان می‌توانند با ما در ارتباط باشند. ما فارغ از سن و جنس، امکانات را در اختیارشان قرار می‌دهیم. مربیان ما در تمام رشته‌ها حضور دارند و هیچ هزینه‌ای برای بچه‌ها ندارد.
5. همراه دونده در ورزش دو و میدانی
سؤال خانم سمنانیان: در مورد همراه دونده برای ورزش دو و میدانی نابینایان، آیا همراهان ثابت هستند و چگونه انتخاب می‌شوند؟
پاسخ ما نیروی بینای دونده زیادی در اختیار نداریم. معمولاً از خود ورزشکاران می‌خواهیم اگر کسی را می‌شناسند معرفی کنند و ما امکانات لازم را برای آن همراه نیز فراهم می‌کنیم. این موضوع بیشتر به تلاش خود ورزشکار بستگی دارد.
6. ورزش افراد آرپی با سمعک (گلبال و جودو)
سؤال خانم سمنانیان: آیا بچه‌های آرپی که از سمعک استفاده می‌کنند، می‌توانند در ورزش‌هایی مانند جودو و گلبال شرکت کنند؟
پاسخ این موضوع به میزان شنوایی فرد بستگی دارد. گلبال ورزشی است که بخش عمده آن به حس شنوایی وابسته است. چشم‌ها کاملاً بسته می‌شوند و بازیکنان باید با صدای زنگوله توپ، جهت آن را تشخیص دهند. در مورد جودو نیز کلاه مخصوصی وجود ندارد و خود کلاه می‌تواند آسیب‌زا باشد. باید مشخص شود که افراد با محدودیت‌های مختلف، چه ورزش‌هایی را می‌توانند انجام دهند. ما در حال تلاشیم تا بچه‌ها را در مسیر درستی جایدهی کنیم.
7. دسترس‌پذیری ورزشگاه هرندی
سؤال یکی از حضار: آیا ورزشگاه هرندی برای نابینایان و کم‌بینایان دسترس‌پذیر است؟ یعنی یک فرد نابینا می‌تواند به راحتی در آنجا تردد کند؟
پاسخ بله، ما حدود ۱۳۰ ورزشکار نابینای مطلق داریم که در حال تردد هستند. البته محیط آنجا کمی شلوغ است، اما این وضعیت فعلی است و نمی‌توانیم به این بهانه بچه‌ها را از ورزش محروم کنیم.
8. پرداخت هزینه ایاب و ذهاب و نحوه اعتراض
سؤال یکی از حضار: در مورد پرداخت نشدن یا دیر پرداخت شدن هزینه ایاب و ذهاب، اگر اعتراضی وجود دارد، چگونه باید اطلاع‌رسانی شود؟
پاسخ حتماً به من اطلاع دهید. من پیگیری خواهم کرد. البته باید بگویم که این هزینه، تکلیف هیئت نیست، بلکه کمکی برای توسعه ورزش بچه‌هاست. ما تعریف کرده‌ایم که حداقل شش جلسه و حداکثر دوازده جلسه در ماه شامل این هزینه می‌شود. تا جایی که من اطلاع دارم، در ۱۱ ماه اخیر پرداخت‌ها انجام شده است. ممکن است به دلیل مشکلات حساب بانکی برخی دوستان، تأخیری پیش آمده باشد.
10. ورزش‌های مناسب برای نابینایان و نحوه آموزش
سؤال یکی از حضار: لطفاً چند ورزش که طرفداران زیادی بین افراد با آسیب بینایی دارد را نام ببرید و توضیح کوتاهی در مورد نحوه آموزش و قوانین آن‌ها بدهید.
پاسخ در سطح جهانی، فدراسیون گلبال تنها فدراسیون ورزشی خاص نابینایان است. بقیه ورزش‌ها مانند مچ‌اندازی، شطرنج و فوتبال، گروه‌های دیگر هم در آن شرکت می‌کنند. رسمی‌ترین ورزش نابینایان، گلبال است. شطرنج نیز برای بچه‌های نابینایی که محدودیت حرکتی دارند یا به دلیل فشار چشم بالا نمی‌توانند ورزش کنند، مناسب است.
11. شروع ورزش گلبال و شرایط سنی
سؤال: من متولد ۷۲ هستم. برای شروع ورزش گلبال از کجا باید شروع کنم؟ آیا شرایط سنی خاصی دارد؟ و آیا خطری برای چشم‌ها ندارد؟
پاسخ توصیه من این است که با هماهنگی هیئت استان اصفهان، یک هفته به صورت عمومی در تمرینات شرکت کنید تا فیزیک شما بررسی شود. گلبال ورزشی است که سن در آن مؤثر است. البته ما بازیکن ۴۰-۴۵ ساله هم داریم، اما آن‌ها معمولاً از سنین پایین‌تر شروع کرده‌اند. در مورد خطر برای چشم، چشم‌بند مخصوص وجود دارد و تا به حال مشکلی پیش نیامده است. من خودم با ۲۷ سال سابقه، حتی یک مورد آسیب چشم ندیده‌ام. مهمترین مسئله، آمادگی جسمانی بالاست، چون بازی گلبال ۲۴ دقیقه مفید است و نیاز به واکنش سریع دارد.
12. ورزش‌های نمایشی (تکواندو و کاراته) برای نابینایان
سؤال یکی از حضار: آیا در ورزش‌هایی مانند تکواندو و کاراته نمایشی هم بچه‌های نابینا فعالیت می‌کنند؟
پاسخ این ورزش‌ها جزو مسابقات رسمی کشوری نیستند.
13. دفاع شخصی برای نابینایان
سؤال یکی از حضار: در ورزش‌های نابینایان، آیا دفاع شخصی هم جایی دارد؟
پاسخ این‌ها ورزش‌های نوپایی هستند و فعلاً محلی از اعراب ندارند. اعتقاد من این است که ورزشی برای جامعه هدف ما مؤثر است که خیلی ساده عرقشان را در بیاورد. ورزش‌های نمایشی خیلی به درد بچه‌های ما نمی‌خورد. بهتر است روزانه یک ساعت راهپیمایی داشته باشند تا سوخت و ساز بدنشان تنظیم شود.
جمع‌بندی و سخنان پایانی
ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که حداقل‌ها هم برایمان وجود ندارد. تا خودتان نخواهید، هیچ اتفاقی برایتان نمی‌افتد. حرمت امامزاده به متولیش است. ما خودمان باید برای خودمان گام برداریم. من مسائلی را در بچه‌های نابینا دیده‌ام که معجزه است. بچه‌هایی که با وجود نابینایی مطلق، کارهای فنی دقیقی مانند لحیم‌کاری قطعات کامپیوتر انجام می‌دهند. این حداقل‌ها نباید مانع پیشرفت ما شود.
خیلی ممنون از صحبت‌های شما و از حضور همه دوستان. امیدوارم این جلسه مفید بوده باشد. ورزش همیشه سختی‌ها و هیجانات خاص خودش را دارد. باز هم از آقای یوسفیان بابت حضور و توضیحاتشان تشکر می‌کنم. اگر صحبت دیگری نیست، لایو را به پایان می‌رسانیم.
من هم تشکر می‌کنم از مجموعه شما که این فرصت را در اختیار من قرار دادید. امیدوارم صحبت‌هایم مثمر ثمر بوده باشد.
